LA ZELANDAISE

Schilder van genretaferelen, portretten en landschappen; tekenaar.

Léon Frédéric was een leerling van Jules Van Keirsblick en Jean-François Portaels aan de Academie van Brussel. Hij verbleef samen met Joseph Dillens in Venetië, Florence, Rome en Napels. Hij werd beïnvloed door Emile Wauters en later door de Pre-Raphaëlieten.

De eerste opmerkelijke werken verschenen rond 1880. De kunst van Leon Frédéric is op zijn best in de uitdrukking van de persoon. Hij was een schilder van mystieke en symbolische scènes van het leven van boeren en arbeiders, maar ook van geïdealiseerde personages en realistische landschappen. Kinderen spelen een belangrijke rol in zijn kunst.

De kunst van Léon Frédéric schittert in haar uitdrukking van de persoonlijkheid van het personage. Zelfs in zijn herinneringen blijft Léon Frédéric steeds zeer persoonlijk. Zijn schilderijen hebben een heel bijzondere eigenheid en behoeven nauwelijks een handtekening. De werken van Léon Frédéric zijn krachtig; ze zijn zowel homogeen, als gevarieerd en ze komen voort uit een hoger bewustzijn. De heilige werkritmes hebben voor hem een haast religieuze betekenis, als van een eindeloos pantheïstisch feest, waarbij de natuurkrachten, God en elk levend wezen in zijn of haar relatie tot de aarde worden uitvergroot. Zijn oeuvre krijgt daardoor een omvang en een samenhang waarvoor de verbeeldingskracht van een groot kunstenaar nodig is.

Het tentoongestelde schilderij dateert van 1911 en werd datzelfde jaar tentoongesteld op de XVIIIe Tentoonstelling van de Société royale des Beaux -Arts in Brussel (nummer 120) en op het Salon des Beaux-Arts in Huy en in 1913 in de Cercle Artistique et Littéraire in Brussel op de tentoonstelling “Art Berthe en Léon Frédéric”. (Het werk werd aangekocht door M. J. Preud’homme-Trokay.)