JOSEPHINE BAKER

Schilder van figuren, naakten, genretaferelen en typische scènes; schilder van gouaches, aquarellist, graveur, tekenaar, lithograaf en illustrator.

Maurice Millière was een leerling van Léon Bonnat aan de Ecole des Beaux-Arts van Parijs, alsook aan de Ecole des Arts Décoratifs. Hij stelde tentoon op het Salon des Artistes Français in Parijs en hij won een gouden medaille op de Exposition Coloniale van 1931.  Hij werd benoemd tot  Chevalier in het Légion d’Honneur. Hij exposeerde ook op het Salon des Humoristes in Parijs.

Millière was voornamelijk tekenaar van vrouwelijk schoon.
Hij werkte mee aan verschillende tijdschriften, waaronder “La Vie Parisienne” en “Fantasio”. Hij produceerde een groot aantal kleuretsen en illustreerde verschillende uitgaven van Maurice Vaucaire.

Josephine Baker of Joséphine Baker, artiestennaam van Freda Josephine McDonald (Saint Louis (Missouri), 3 juni 1906 – Parijs, 12 april 1975) was een Amerikaans-Franse danseres, zangeres en actrice.
Josephine Baker groeide op in armoede. Op haar vijftiende trad ze op in het Vaudeville in Saint Louis. Hierna verhuisde ze naar New York en debuteerde begin jaren twintig op Broadway. Hierna trad ze op in Europa en Zuid-Amerika, in Parijs voor het eerst in 1925, onder andere in de Folies Bergère. In deze tijd verscheen ze ook bijna naakt op het podium en werd beroemd vanwege haar bananenrokje en haar erotische dansen. Vaak had ze dan een jachtluipaard bij zich.
In 1937 nam ze de Franse nationaliteit aan door met de Fransman Jean Lion te trouwen en ging ze definitief in Frankrijk wonen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog deed ze verzetswerk voor de Résistance door haar positie te gebruiken om inlichtingen te verkrijgen. Hiervoor werd ze later onderscheiden met het Oorlogskruis, de Herinneringsmedaille voor de Vrijwilligers van het Vrije Frankrijk en de Verzetsmedaille. In december 1957 werd ze benoemd tot Chevalier in het Légion d’Honneur.
Baker zette zich na de oorlog in voor de rechten van Afro-Amerikanen. Zo weigerde ze zelf in gesegregeerde zalen op te treden. In 1951 werd haar de toegang tot een club in New York geweigerd. Grace Kelly, die wel binnengelaten was, besloot meteen het pand te verlaten met al haar vrienden en nooit meer terug te komen. Hierna werden Baker en Kelly goede vrienden. In 1963 liep ze met Martin Luther King mee in de March on Washington waarbij ze de enige vrouwelijke spreker was.