DE DANDY

Schilder van portretten en historische taferelen.

Emile Wauters was een neef van de archivist Alphonse Wauters. Hij was een leerling van Jean François Portaels en Jean-Léon Gérôme in Parijs. Hij bracht enige tijd door in Rome, Napels, Florence, Pisa, Padua, Verona en Venetië en hij bezocht Egypte, Spanje en Marokko. Hij vestigde zich in 1890 definitief in Parijs.

In het stadhuis van Brussel bevindt zich een muurschildering van zijn hand en in het Jubelpark, eveneens in Brussel, is zijn “Panoramisch zicht op Caïro” te bewonderen. Hij debutteerde in 1872 in Brussel met “Rotsachtige site”, waarin de jonge kunstenaar zijn onwaarschijnlijke virtuositeit demonstreerde.Hij was even vaardig in het schilderen van figuren als van landschappen. “De waanzin van Hugo Van der Goes” vestigde zijn reputatie definitief en elke opdracht deed daar nog een schepje bovenop…

Dankzij zijn bijzondere kwaliteiten kreeg hij erkenning en rijkdom. Hij hield ervan om op enorme doeken een overvloed aan accessoires en de glans van satijn en fluweel weer te geven. Zijn briljant meesterschap en zijn hang naar de arabesk en de majestueuze omvang van vormen deden hem ver boven zijn collega-schilders uitstijgen. Hun verlangen naar precisie komt zeer kleinburgerlijk over in vergelijking met Wauters’ lyriek. In bepaalde opzichten is Wauters een Renaissancekunstenaar en eerder Italiaans en Vlaams, zoals Anthony Van Dijck hem dit reeds voordeed.